Akkadisch leren 4

Het leren is wat in het slop geraakt. Ik wist dat dit zou gebeuren. In oktober begon de cursus weer, maar het was op maandagmiddag of dinsdagmorgen, niet te combineren met mijn baan. Ik kon kiezen tussen de Code van Hammurabi op maandag of het prisma van Sennacharib op dinsdag. Ik ben twee keer aanwezig geweest bij een Sennacharib-college. Daar moest ik aan mezelf erkennen dat de moed me in de schoenen zonk. Ik heb een dappere poging gedaan om 10 regels te vertalen. Alleen al het vinden van de tekens in het handboek kostte zo ontzettend veel tijd. En vervolgens de tekens tot woorden gokken. Het was echt hopeloos. Ik dacht iets geleerd te hebben in het eerste semester, en in de vakantie heb ik ook nog zitten leren. Ik dacht voldoende gereedschap in handen te hebben om er een klein beetje chocola van te kunnen maken. Maar nee dus. Erg teleurstellend.

Dat was in oktober. Het is nu bijna kerst. En ik lees The Harps that once... van Thorkild Jacobsen. Daar geniet ik van. En vandaag ben ik heel kneuterig begonnen aan het maken van een klein arkje van wilgentenen en riet.
En één van mijn kleitabletten is meegebakken met een aantal andere keramiekwerken van anderen in de oven van een plaatselijke kunstenares.
Ik ben nog twee keer in Leiden in het NINO en in het RMO geweest.

Hoe verder? Wat was ook alweer de bedoeling van die interesse in de Mesopotamiërs? Waarom?
En dat drukt me op het feit dat er geen doel was.

Ik had wel allerlei ideeën om creatieve dingen te gaan doen met de Mesopotamische cultuur.
Ik zet ze hieronder even op een rijtje:
- Atra Hasis vertalen in het Nederlands
- Een youtube filmpje waarin ik het Atra Hasis verhaal vertel, met beelden en muziek er bij.
- Sumerische gedichten op muziek zetten
- Spijkerschrift in beton en staal.
- Een ark maken
- Een leverlezing doen met lever van de slager. Het filmen en op youtube zetten.


Er is me gevraagd wat ik voor het vak Assyriologie zou willen betekenen. Ik heb wat artikelen gelezen over watermanagement van de Eufraat en de Tigris met het idee om GIS-gegevens te verzamelen en zelf analyses te doen. Ik heb me wat verdiept in Mesopotamische divinatietechnieken, met name de leverlezing. Met het idee om de achterliggende ordening van de wereld te achterhalen.
Maar ik weet niet of ik een wetenschapper ben die zich met wetenschappelijke methodieken verdiept op een smal vakgebiedje. Ik denk het eigenlijk niet. Het gaat me ook niet lukken, omdat ik het naast mijn baan moet doen.

Maar vooral het Noach verhaal blijft me inspireren. Daar kan ik me verder in verdiepen. Ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig geworden naar Noach verhalen in andere culturen.

Akkadisch leren 3

Les 5 gehad en het is nog steeds leuk! Al had ik afgelopen donderdag wel een dipje nadat ik mijn gecorrigeerde huiswerk terugkreeg. Hieronder een screenshot van mijn huiswerk met correcties. De docent is zo bijzonder vriendelijk om ondanks dat ik nur zuhörer ben toch mijn huiswerk na te kijken!
Gelukkig blijk ik niet de enige te zijn die zoveel fouten maakt. Het merendeel van de studenten maakt uberhaupt geen huiswerk. Het is 35 jaar geleden is dat ik voor het laatst iets met grammatica heb gedaan en alle begrippen moet ik opzoeken op Wikipedia. Weten jullie nog wat een aanvoegende wijs is of een bijwoordelijke bepaling?

De werkwoorden vormen de grootste uitdaging om te leren, omdat het systeem zo volslagen anders is. Werkwoorden bestaan meestal uit drie medeklinkers. Door de klinkers te variëren en er "phonemen" voor, achter of in te fixen verbuig je de werkwoorden. Op deze manier zitten de voornaamwoorden ook in of aan het werkwoord geplakt. Het woord is daardoor vaak zodanig verbouwd dat je lekker moet puzzelen om de grondstam terug te vinden. Een eenvoudig voorbeeld
parasum = delen
iparras = hij deelt
iprus = hij deelde
iptaras =hij heeft gedeeld
taprusa=jullie deelden

De docent gaat nog steeds in de 5e versnelling, maar hij is wél heel duidelijk. En zijn Duits is goed te verstaan. Zonder de lessen zou het veel moeilijker zijn. Wat wél een probleem is met het Duits: ik heb op de middelbare school getracht het verschil tussen ihr, ihn, ihnen, seinem seinen, etc te leren. Maar dat is toen niet gelukt, en gaat me nu misschien wél lukken als een vriendin morgen een boekje met Duitse grammatica meeneemt.

Ik bekommer me vooralsnog niet erg om het spijkerschrift. De grammatica en de woordjes zijn al moeilijk genoeg. Om de woordjes te leren gebruikt ik WRTS. Het is heel prettig om te merken dat ik langzamerhand makkelijker dingen begin te onthouden. Als je gewoon een baan hebt dan gaat alles voornamelijk op de automatische piloot. Je hoeft maar zelden echt na te denken of iets te memoriseren. Dus hele delen van mijn hersens zijn verweekt geraakt. Ik besef nu wat een rijke periode de middelbare school eigenlijk was, en hoe je toen gedwongen werd om je hoofd wakker te houden. Ik beschouw de middelbare school nog steeds als de meest creatieve periode in mijn leven, en ik denk nu dat dat mede komt omdat mijn hersens zo geactiveerd werden.

Ik ben vrijdag na de les nog een uurtje in de faculteitsbibliotheek geweest. Duizenden boeken die je in een gewone bibliotheek absoluut niet tegenkomt. Hele reeksen boeken met uitgetekende kleitabletten. Verslagen van opgravingen, zelfs uit de 19e eeuw. De Duitsers waren de eersten die van het opgraven een serieuze wetenschappelijke bezigheid maakten. De Engelsen en de Fransen waren eigenlijk vooral ook aan het plunderen. De Duitsers legden gegevens in situ systematisch vast.

Volgende week ga ik het college dat er na komt ook volgen: de invloed van de Indus-cultuur op Mesopotamië.

Akkadisch leren 2

Afgelopen vrijdag was het eerste college in Münster. Het was in een oud gebouw. De klaslokalen zagen er uit zoals in Nederland 40 jaar geleden. Alles kaal. Oude radiatoren. Een schoolbord. Smalle tafels. Er waren 10 studenten, 6 meisjes en 4 jongens. Tieners nog, eerstejaars. En ik zat daartussen. Nikita Artemov is een zeer gedreven rus. Lang haar in een staartje. Hij begon exact om 8.15 en keek elk kwartier op zijn horloge. Hij begon in een sneltreinvaart efficient door de stof te gaan. En elk kwartier schakelde hij een tandje bij, want hoofdstuk 1 moest exct in de tijd behandeld worden.
in de rechterhand het krijtje, in de linkerhand een vochtige doek. Alles wat hij opschreef veegde hij bijna meteen weer weg. Het ging ontzettend snel en ik had amper de tijd om het bij te houden. NA anderhalf uur waren mijn arme oude hersens gekookt. En ik had me nog wel goed voorbereid!
Arme studenten die dit zonder waarschuwing vooraf naar binnen geduwd kregen. Maar de studenten krijgen op maandagmiddag nog werkcollege om het enigszins te verwerken. Ik helaas niet. Dus thuis maar even doorbijten. Gelukkig gaat dat prima, want ik vindt het ontzettend leuk!

Akkadisch leren

Vrijdag 5 april gaat het gebeuren. Dan begin ik in Münster aan een cursus Akkadisch op de universiteit aldaar. Ik ben er helemaal klaar voor! Lange tijd heb ik zitten aarzelen: is het wel zinvol om een dode taal te leren? Natuurlijk is dat niet zinvol! Maar spijkerschrift, kleitabletten en Mesopotamische cultuur blijven me mateloos boeien. Ik heb me een poosje op de toekomst gestort, maar ik wordt toch echt veel blijer van kleitabletten. Waarom? Ik kan het eigenlijk niet goed uitleggen en want ik snap het zelf ook niet echt. Maar soms valt iets helemaal op zijn plaats.

De cursus wordt gegeven vanuit het boek "Introduction to Akkadian" van Richard Caplice. Ik schrok in eerste instantie nogal van de prijs van het boek. Toch besteld. Het bleek een teleurstellend dun boekje te zijn. Maar al snel merkte ik hoe compact het geschreven is, wat tot gevolg had dat ik enorm aan het ploeteren en zwoegen kwam met Google Translate  op mijn telefoon ernaast voor het moeilijke Engels en ook Wikipedia op mijn Ipad ernaast voor de taalkundige terminologie.

De cursus wordt straks in het Duits gegeven, dus ik ben ook maar met Google Translate wat Engelse termen in het Duits gaan vertalen. De moed begon me al een klein beetje in de schoenen te zakken, maar je hebt hier wel te maken met een Waterman.

Ik heb op internet een pdf gevonden van "A grammar of Akkadian" van Huenergard. Na het doorwerken van twee lessen Huenergard haalde ik opgelucht adem. Dit is redelijk goed te snappen. En Rients de Boer stuurde me even de uitwerkingen van de opgaven wat ook flink helpt.

Ik heb heel veel zin de eerste les, aankomende vrijdag, en ik hoop de tijd te hebben om af en toe verslag te doen op deze blog.

Presentatie Probusclub

Begin februari mag ik een presentatie verzorgen voor een Probusclub in Twente. Hiervoor heb ik deze presentatie in twee delen gemaakt.

https://drive.google.com/open?id=1lcTuVFCN2lRmX0PcRUQUDas5kpzUcS6d

https://drive.google.com/open?id=1JFvEYza0g5uHNMtPLJ1SYt2TvnpwionE