Vrijdag 5 april gaat het gebeuren. Dan begin ik in Münster aan een cursus Akkadisch op de universiteit aldaar. Ik ben er helemaal klaar voor! Lange tijd heb ik zitten aarzelen: is het wel zinvol om een dode taal te leren? Natuurlijk is dat niet zinvol! Maar spijkerschrift, kleitabletten en Mesopotamische cultuur blijven me mateloos boeien. Ik heb me een poosje op de toekomst gestort, maar ik wordt toch echt veel blijer van kleitabletten. Waarom? Ik kan het eigenlijk niet goed uitleggen en want ik snap het zelf ook niet echt. Maar soms valt iets helemaal op zijn plaats.
De cursus wordt gegeven vanuit het boek "Introduction to Akkadian" van Richard Caplice. Ik schrok in eerste instantie nogal van de prijs van het boek. Toch besteld. Het bleek een teleurstellend dun boekje te zijn. Maar al snel merkte ik hoe compact het geschreven is, wat tot gevolg had dat ik enorm aan het ploeteren en zwoegen kwam met Google Translate op mijn telefoon ernaast voor het moeilijke Engels en ook Wikipedia op mijn Ipad ernaast voor de taalkundige terminologie.
De cursus wordt straks in het Duits gegeven, dus ik ben ook maar met Google Translate wat Engelse termen in het Duits gaan vertalen. De moed begon me al een klein beetje in de schoenen te zakken, maar je hebt hier wel te maken met een Waterman.
Ik heb op internet een pdf gevonden van "A grammar of Akkadian" van Huenergard. Na het doorwerken van twee lessen Huenergard haalde ik opgelucht adem. Dit is redelijk goed te snappen. En Rients de Boer stuurde me even de uitwerkingen van de opgaven wat ook flink helpt.
Ik heb heel veel zin de eerste les, aankomende vrijdag, en ik hoop de tijd te hebben om af en toe verslag te doen op deze blog.