In het boek "Philosophy before the Greeks" van Marc van de Mieroop wordt diep ingegaan op wat wij nu waarzeggerij noemen. Bij de Mesopotamiërs was dit niet een leuke hobby van wat zweverige types die op intuïtief wat patronen zien in horoscopen of theebladeren. Nee, het was een loodzware studie (met veel uit je hoofd leren en slaag), en intuïtief werd niet gewaardeerd. Integendeel, het was van het uiterste belang dat de gevonden voortekenen in de lever van een schaap opgeschreven waren in de vastgestelde lijsten. Als een bepaalde gebeurtenis, bijvoorbeeld mist over een weiland, niet in een lijst stond, dan had het geen betekenis als voorteken.
Er werd onderscheid gemaakt tussen actieve en passieve toekomstvoorspelling. Bij passieve toekomstvoorspelling werden verschijnselen geobserveerd, zoals de loop van de sterren en planeten, of de vlucht van vogels. Bij actieve toekomstvoorspelling werd een vraag gesteld en vervolgens iets ondernomen, zoals een druppel olie op water laten vallen.
Als meest betrouwbaar werd beschouwd wat in het latijn "extispicium" heet: het bestuderen van de ingewanden van dieren. Bij voorkeur de lever van een schaap.
De periode 2000-1800 voor christus was nogal chaotisch in Mesopotamië en de goddelijke status van koningen was flink afgekalfd. De koning was voorheen de spreekbuis van de goden. Maar gelukkig kon je boodschappen van de goden lezen in de lever van een schaap.
Dit beroep van haruspex, de bekijker van ingewanden,werd nog eeuwenlang gerespecteerd. De Etrusken waren volgens de overlevering goede haruspices. Maar aan het eind van de romeinse tijd werd het toch verboden door een christelijke keizer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten